Historia Szpitala w Radziszowie

1937 - 1940 r.  Wypoczynkowy Dom Dziecka Powiatu Krakowskiego

Z inicjatywy starosty krakowskiego Władysława Wnęka, na początku lat 30-tych, zrodził się pomysł zbudowania w tej miejscowości kolonii dla dzieci z ubogich rodzin. Wytyczono 8,26 ha lasu położonego na południowym stoku wzgórza i wiosną 1935r. rozpoczęto budowę. Autorem projektu obiektu i zagospodarowania terenu był architekt Zbigniew Tadanier. Budowa trwała do 1937 roku, uroczyste otwarcie obiektu pod nazwą "Wypoczynkowy Dom Dziecka Powiatu Krakowskiego" nastąpiło w maju 1937 roku.

Pierwszym dyrektorem została pani Zofia Kaczor. W placówce zostali zatrudnieni lekarz, dentysta, pielęgniarka, salowa oraz dwóch pracowników administracyjnych. Dzieci przebywały na 6-tygodniowych turnusach przemiennie - raz chłopcy, raz dziewczynki.

1940 - 1944 r. Sanatorium dla Płucno-Chorych

Wybuch wojny przerwał działalność ośrodka. Wiosną 1940r. warszawski ZUS, adaptuje go na "Sanatorium dla Płucno -Chorych". Jego dyrektorem został dr J. Zając. Wkrótce do ośrodka zaczęli napływać pacjenci z całego terenu Generalnej Guberni. Byli to wyłącznie mężczyźni. Placówka zatrudniała trzech lekarzy, cztery pielęgniarki, trzech sanitariuszy, salowych, laborantkę oraz kilka osób obsługi technicznej. W tym czasie zainteresowanie sanatorium ze strony władz okupacyjnych nie było zbyt duże, a niemieckie wizytacje przebiegały w miarę łagodnie.

Na początku 1940r. Niemcy zmienili dyrektora ośrodka. Został nim doświadczony pulmonolog, doktor Bujak. Jednocześnie władze niemieckie podjęły decyzję o przeznaczeniu sanatorium dla niemieckich pacjentów i folksdojczów. Zmieniono także skład personelu. Pozostawiono polskich lekarzy, ale zwolniono pielęgniarki przyjmując na ich miejsce Niemki. W tym okresie na leczeniu w sanatorium przebywali głównie niemieccy oficerowie odpoczywający po kolejnych kampaniach.

Latem 1944r. ewakuowano chorych i niemiecki personel. Budynek został zaadaptowany na potrzeby sztabu wojskowego Wehrmachtu. Niemieccy oficerowie opracowywali tu plany wojskowe związane z prowadzonymi działaniami wojennymi. Wkrótce i oni wyjechali, wywożąc co cenniejsze urządzenia.

1946 - 1951 r. Prewentorium Przeciwgruźliczego dla Dzieci

W 1946r. podjęto decyzję o utworzeniu w zniszczonym przez działania wojenne Prewentorium Przeciwgruźliczego dla Dzieci, które funkcjonowało do lutego 1951r. W tym czasie dyrektor Stanisław Feczko podjął skuteczne działania w kwestii podniesienia standardu placówki. W ośrodku przebywało jednorazowo stu pacjentów na trzymiesięcznych turnusach.

1951 - 1975 r. Sanatorium Rehabilitacyjne dla Dzieci

W Polsce w 1951r. wybuchła epidemia choroby Heine-Medina. Decyzją Ministerstwa Zdrowia radziszowskie prewentorium, którego nazwę zmieniono na Sanatorium Rehabilitacyjne dla Dzieci, zostało wyposażone w specjalistyczny sprzęt umożliwiający leczenie dzieci dotkniętych tą chorobą. Pierwsi pacjenci zostali przyjęci 20 stycznia 1952r. Początkowo była to grupa 70 dzieci w wieku od kilku miesięcy do siedmiu lat. Po ponownym wybuchu epidemii choroby w 1958r. liczbę miejsc zwiększono do 120, a granicę wieku podniesiono do jedenastego roku życia.

Z czasem zmienił się profil placówki. Przyjmowano dzieci z innymi jednostkami chorobowymi prowadzącymi do uszkodzeń narządu ruchu.

Od 1953r. długoletnim dyrektorem i faktycznym twórcą placówki rehabilitacyjnej był doktor Józef Slatnik. Położył on zdecydowany nacisk na podnoszenie kwalifikacji pracowników i z żelazną konsekwencją egzekwował ustalenia przyjęte w procesie rehabilitacji dzieci. W tym czasie sanatorium dysponowało jedną salą gimnastyczną, gabinetem fizykoterapii oraz hydroterapii. Ponad stu pacjentów rozmieszczonych było w czterech sypialniach, w których w ciągu dnia prowadzono ćwiczenia rehabilitacyjne, zajęcia przedszkolne i szkolne.

1975 - 1991 r. Sanatorium Rehabilitacyjne dla Dzieci w Radziszowie wchodziło w skład Specjalistycznego Zespołu Matki i Dziecka (Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy im. św. Ludwika, Wojewódzki Szpital Położniczy im. R. Czerwiakowskiego, Sanatorium Rehabilitacyjne dla Dzieci w Radziszowie)

Pod koniec lat siedemdziesiątych stało się oczywiste, że starzejący się budynek nie stwarza perspektyw lepszej pracy. W trudnych warunkach lokalowych niemożliwe było prowadzenie leczenia nowoczesnymi metodami, a i sam budynek wymagał generalnego remontu. W tym samym czasie, w odległości 500 metrów od sanatorium powstawał nowy obiekt - "Ośrodek Szkoleniowo-Dydaktyczny AGORA". W rzeczywistości, miał to być luksusowy ośrodek rekreacyjny dla elit partyjnych PZPR. W pobliżu budynku planowano cały zespół terenów rekreacyjnych łącznie z utworzeniem zalewu na przepływającej poniżej Skawince.

W 1980r., kiedy budynek był w stanie surowym, solidarnościowa załoga budująca "Agorę" zażądała przekazania obiektu niepełnosprawnym dzieciom leczonym w pobliskim sanatorium. W sumie budowało wtedy obiekt aż dziewięć przedsiębiorstw budowlanych. Szczególnie aktywnie walczyli o przekazanie budynku chorym, leczonym opodal dzieciom, pracownicy Krakbudu, Montinu, Energomontażu i Przedsiębiorstwo Zmechanizowanych Robót Inżynieryjnych.

Po dyskusjach i sporach podjęto prace wykończeniowe i adaptacyjne, które trwały do 31 maja 1981r. Pierwszego czerwca 1981r. odbyło się uroczyste otwarcie i przekazanie dzieciom nowego budynku Sanatorium Rehabilitacyjnego dla Dzieci SOLIDARNOŚĆ” w Radziszowie". Wkrótce po przejęciu nowego budynku, po 30 latach pracy, odszedł na emeryturę doktor Slatnik. Przez krótki czas jego obowiązki pełnił doktor Bogdan Fiala, a w 1982r. dyrektorem sanatorium została doktor Kirena Rympel. W okresie jej działalności dobudowano pomieszczenia administracyjne, urządzono plac zabaw, uzyskano dodatkową salę gimnastyczną.

1991 - 2003 r. Szpital Rehabilitacyjny dla Dzieci „Solidarność”

Dyrektor lek. med. Irena Solecka Szpejda

W 1991 r. został rozwiązany Zespół Matki i Dziecka, a w jego miejsce powstały samodzielne jednostki: Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy im. św. Ludwika, Szpital Rehabilitacyjny dla Dzieci „Solidarność” w Radziszowie oraz Szpital Położniczy im. R. Czerwiakowskiego. W 1991r. Dyrektorem Szpitala została doktor Irena Solecka-Szpejda. W skład struktury organizacyjnej wszedł szpital i poradnie;.   Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacji Dzieci w Krakowie, skład którego wchodziły: poradnie specjalistyczne: rehabilitacyjna, urazowo-ortopedyczna, rehabilitacja ambulatoryjna. Wkrótce w szpitalu dobudowana została druga winda i podjazdy dla wózków. Zlikwidowano bariery achitektoniczne. W szpitalu leczonych było na pobycie stacjonarnym 136 pacjentów.

2003 r. Małopolskie Centrum Rehabilitacyjne dla Dzieci „Solidarność”

Dyrektorzy: mgr Barbara Bulanowska 2003-2009r, mgr inż. Antoni Róg 2009 

W kwietniu 2003 r. zmieniono nazwę na Małopolskie Centrum Rehabilitacyjne dla Dzieci „Solidarność”, utworzony został w szpitalu i w Wojewódzkim Ośrodku Rehabilitacji Dzieci w Krakowie oddział rehabilitacji dziennej. Otwarto poradnie specjalistyczne przy szpitalu w Radziszowie takie jak: rehabilitacyjna, chirurgii urazowo–ortopedycznej, neurologiczna, logopedyczna, psychologiczna, gabinety EEG, Biofeedback. W 2008r Wojewódzkim Ośrodku Rehabilitacji Dzieci w Krakowie zmienił nazwę na Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacji i Profilaktyki w Krakowie. W skład struktury weszła Pracownia diagnostyki obrazowej RTG i USG przejęta Okręgowym Szpitalu Kolejowym w Krakowie w likwidacji.

MCRD "Solidarność" w Radziszowie jest wiodącym ośrodkiem rehabilitacyjnym w województwie małopolskim. Specjalizujemy się w rehabilitacji dzieci w trybie stacjonarnym, dziennym i ambulatoryjnym. Centrum zajmuje się diagnostyką i leczeniem dzieci i młodzieży ze schorzeniami narządu ruchu z województwa małopolskiego i z całej Polski. Dział rehabilitacji dysponuje salami gimnastycznymi wyposażonymi w specjalistyczny sprzęt, basenem z urządzeniami do hydroterapii, gabinetami fizykoterapii i masażu, salą terapii zajęciowej, gabinetem biofeedbacku. W szpitalu pracuje sześciu lekarzy, dwóch psychologów, logopeda, magistrowie i technicy rehabilitacji, pielęgniarki oraz pracownicy techniczni i administracyjni. Wśród schorzeń leczonych w placówce przeważają: skrzywienia kręgosłupa i wady postawy, pourazowe dysfunkcje narządu ruchu, postępujący zanik mięśni, uszkodzenia neuronu obwodowego, uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, deformacje kości kończyn, przepukliny oponowo-rdzeniowe, mózgowe porażenie dziecięce, ADHD.

30.04.2012 r. Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacji i Profilaktyki w Krakowie, ul. Olszańska 5 został odłączony od Małopolskiego Centrum Rehabilitacji Dzieci w Radziszowie i został przejęty przez Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej MAGMED w Krakowie.

Istotnym ogniwem w procesie rehabilitacji dzieci w szpitalu była zawsze praca pedagogiczna. W wyniku kolejnych zmian organizacyjnych placówki tworzone były odpowiednie formy pracy dydaktyczno-wychowawcho-terapeutycznej. Początkowo było to tylko przedszkole, potem klasy 1 - 4, a od 1981r. szkoła podstawowa i przedszkole. W roku szkolnym 1998/99, w wyniku reformy edukacji, powstał Zespół Placówek Oświatowych.

Dla przebywających na leczeniu w Radziszowie pacjentów szpital jest miejscem, gdzie mogą liczyć na przywrócenie bądź poprawę stanu zdrowia, przyjazną dla ucznia szkołę, życzliwość i zrozumienie ze strony personelu medycznego i pedagogicznego.